Normaal ritme

11 Oktober - Dag 433

Hoi Allemaal!

Even een snel berichtje vanuit Australie. Ik weet dat ik echt al heel lang niets van me heb laten horen. Sorry daarvoor! Maar ik heb hier geen internet, behalve op m'n telefoon, en ben daar heel erg snel aan gewend geraakt. Ik check m'n email, facebook en whatsapp. Dat is alles.

Maar, ik wilde jullie toch graag laten weten dat alles hier helemaal goed is. Een beetje te goed misschien, want ik kijk er niet echt meer naar uit om naar huis te komen. Ik heb hier namelijk in zo'n korte periode echt een leven opgebouwd. Ik kan zelf nauwelijks geloven hoe snel dat is gegaan. Ik ben inmiddels al 2 maanden in Australie, ongeveer 7 weken in Kojonup en heb nog maar 6 weken over.

Kojonup is een heel klein dorp, en je komt er zo gemakkelijk tussen! Nou moet ik heel eerlijk zijn, dat is ook met heel veel dank aan Kevin, de kok hier. Hij heeft mij vanaf mijn eerste week overal mee heen genomen en na 2 of 3 week zat ik er al tussen en ging ik zelf overal heen. Inmiddels zit ik in een ritme van 5 of 6 dagen per week werken, heb ik regelmatig etentjes en feestjes om naar toe te gaan en heb ik hier hele goede vrienden gemaakt. Van het weekend hadden we een groot feest bij een collega thuis, dat gebeurd elke maand en is dan ook super gezellig! Iedereen loopt gewoon in en uit en je mag iedereen uitnodigen. Elke vrijdagavond gaan we naar de pub, omdat dat de enige avond is dat de pub lang genoeg open is, zodat we daar na werk heen kunnen. Gisteren heb ik zelf mensen uitgenodigd om op de camping te komen eten, wat ontzettend gezellig was. Vanavond ga ik eerst eten bij een collega en dan naar een dorp verderop waar een Nederlands meisje zit. Daar ga ik slapen en morgenochtend weer terug. Je leert zo snel mensen kennen, dat als ik over straat loop mensen altijd toeteren en zwaaien. Iedereen weet waar ik werk en woon, dus als je 'nieuwe' mensen ontmoet, dan zeggen ze altijd: "Zeg, woon jij niet daar?" of "Zeg, werk jij niet daar?". Wat ook fijn is, is dat ik heel goed kan opschieten met mijn Ierse buurvrouw/collega. Op vrije dagen of avonden zitten we vaak bij elkaar en we lopen altijd ff naar elkaar toe om de laatste roddels uit te wisselen. En zo vliegen de weken voorbij.

En mensen zijn hier ontzettend aardig! Echt! Ik heb zelf geen auto, maar als ik ergens heen wil, dan hoef ik het eigenlijk niet te vragen, want iedereen biedt een lift aan. Dat is toch wel een fijn gevoel. Als er een keer iets is, dan kun je zo iemand bellen. Geen probleem.

Nou moet ik eerlijk zijn, ik ga eigenlijk nauwelijks weg uit Kojonup. Ik ben 1 keer een weekend weg geweest, en dat was naar Albany. Albany is echt een heel mooi dorp. Stukje groter dan Kojonup maar je kunt er nog steeds wel rondlopen. In Albany ben ik een dag op een katamaran wezen zeilen. Echt geweldig mooi. In Albany waren namelijk walvissen, dolfijnen en zeehonden. En de walvissen waren echt maar 2 meter van de boot. Wat een geweldige dieren! Zo groot!

Maar wat me hier opvalt is dat de lucht zo blauw is en de sterren en de maan zo helder. Nou kun je denken, tsjah, de lucht is in Nederland ook blauw, maar het is een andere kleur blauw. Veel dieper en schoner zou ik het willen noemen. En de sterren zijn groter, en er zijn hier veel meer. + de maan geeft zoveel licht 's nachts, dat je geen zaklamp nodig hebt. Ik bedoel, je kunt je boek niet lezen ofzo, maar wel gemakkelijk rondlopen in het donker.

Inmiddels ben ik ook gewend aan het Australische accent hier. En nee, het is niet het o zo charmant accent dat je normaal gesproken hoort, het is boers. Hahaa.. Tsjah.. Het hele dorp bestaat uit schaapscheerders en mensen die hier werken zodat het dorp kan bestaan. Er is namelijk maar 1 supermarkt, 1 pub, 1 apotheek, 1 bakkerij, 1 kapper, etc. Ik krijg zelf heel vaak de vraag of ik Iers ben. In het begin vroeg men ook nog wel of ik Canadees was, maar sinds ik met alle Ieren hierzo uithang, is mijn accent wel een beetje Ierser geworden. Gisteren ging ik boodschappen doen met een Iers meisje, en toen zei ik dat ik iets nodig had en toen zei zij dat dat echt op z'n Iers was. Tsjah, ik ga te veel met jullie om! Hahaa.. En daarna zei zij iets, en toen was het: Ohnee, nu ga ik als jou klinken! (was een soort van Amerikaanse uitdrukking) Maar Kevin probeert mij af en toe iets in plat Australisch te laten zeggen, maar dat lukt nog niet echt. Nouja, maar blijven oefenen ;)

Maar goed, ik moet me zo langsamerhand gaan klaarmaken. Anders staat mijn lift hier straks en moet ik me nog omkleden..

Met pijn in mijn hart, moet ik nu toch zeggen dat ik waarschijnlijk niets meer van me laat horen, totdat ik thuisthuis ben. Wat me eerlijk gezegd ietsje te snel gaat. En dan wordt het tijd om na te denken waar ik in januari heen wil. Op het moment zit ik aan Melbourne te denken, maarja, mijn plannen kunnen altijd veranderen.

Groetjes aan iedereen en veel liefs!