Gili Trawangan

15 Juli 2012 - Dag 345

Hoi Allemaal!

Hier ben ik weer, nog steeds vanuit Gili Trawangan. Ja, ik heb (alweer/nog steeds/al 4 keer!) mijn vertrek uitgesteld. Ik heb inmiddels mijn duikbrevet gehaald en mocht tot 18 meter duiken. Omdat ik nu toch bezig was, heb ik besloten hier wat langer te blijven, nog wat meer te duiken en mijn brevet uit te breiden tot 30 meter. Toen ik dat eenmaal had gedaan dacht ik dat ik net zo goed nog wat verder kon gaan en nu ben ik bijna klaar als gevordene duiker! Wat ik onder andere daarvoor gedaan is, is 's nachts duiken, duiken op een tank met een andere verhouding zuurstof, onder water fotografie en navigeren onder water. Voor het navigeren moet je bijvoorbeeld in een (groot) vierkant gaan zwemmen dmv een kompas.

Voor elke duik gaat er een bak met watermeloen mee op de boot. Maar voor de nachtduik hadden ze wat beters bedacht. Aangezien je het tijdens de nachtduik nogal koud krijgt, werden we aan het eind getrakteerd op warme chocomelk! Hmmm! Verder heb ik tijdens mijn cursus fotografie best redelijke foto's gemaakt en die zal ik jullie dan ook zeker niet onthouden.

Ook al is het maar een klein eilandje, toch gebeurd er genoeg. Doordat de elektriciteit elke avond uit valt, heerst er gewoon een knusse sfeer. Het is er heel gemoedelijk, en iedereen moet zich behelpen met alles. Met het zoute water en met de elektriciteit. Verder is iedereen hier ook voor dezelfde reden. Voor de zee en het leven daarin.

Er is hier wel heel veel lol hoor! Er worden heel veel grappen uitgehaald met de trainees om ze goed voor te bereiden op eventuele situaties onder water. Wat kan gebeuren als je te ver onder water gaat is dat je een nitrox narcose krijgt. In je zuurstof zit namelijk niet alleen zuurstof, maar ook nitrox. Als je teveel in je bloed krijgt, kun je je raar gaan gedragen. Het is niet dat de nitrox zelf gevaarlijk is, maar het kan je zelf roekelozer maken. Ze hebben een keer iemand gehad die zijn regulator uit zijn mond haalde en de vissen zuurstof wilde geven. Iemand anders ging juist camera's van andere mensen afpakken en een aantal foto's maken voordat ie 'm weer terug bracht. Wat de andere instructeurs doen is bijvoorbeel in het zand op de bodem gaan zitten en dan als een klein kind het zand omhoog gaan gooien. Of ze draaien hun eigen tank dicht en dan moet de trainee uitvinden wat er is gebeurd. Of ze doen verschillende dingen op hetzelfde moment. 1 persoon zijn lucht is op, die gaat naar de trainee toe, haalt de regulator uit zijn mond en gaat die zelf gebruiken, een ander gaat gek van de nitrox narcose en een derde zwemt bijvoorbeeld weg van de groep. Dit gaat ook nog steeds door op land. Zijn ze bijvoorbeeld net aan het ontbijten, roept 1 van de instructeurs dat er iemand aan het verdrinken is, hier recht voor in de zee. Of men doet de check voordat men het water in duikt niet goed, en de trainee moet dat oplossen. Of ze springen gewoon het water in, en de trainee moet ze snel bijhalen. Wel grappig. Natuurlijk gebeurd er niets, want het is allemaal met instructeurs, dus ze weten allemaal wat ze aan het doen zijn en hoe ze het moeten oplossen. Maar dit is gewoon voorbereiding voor het ergste. Ja, er gebeurd hier veel. Onze instructrice vertelde dat er zelfs mensen hier komen die willen duiken maar niet kunnen zwemmen. Nou is dat niet het grootste probleem, maar ze kunnen hun benen en flippers niet bewegen, dus ze komen niet vooruit. Op zaterdags zie je hier altijd een grote groep Indonesiers in het water drijven met reddingsvesten. Die kunnen ook niet zwemmen maar willen wel snorkelen. Maar als je er met de boot langs moet, kunnen ze zich niet aan de kant trappelen.

Verder waren er 2 meisjes vandaag die hun 100e duik zouden maken. Het is de gewoonte om je 100e duik naakt te doen. Maar, een vorige keer was de kapitein van de boot zo aan het staren naar de meisjes in kwestie dat hij niet wilde doorvaren, dat zij besloten om hun bikini verder naar beneden uit te doen. Dus, toen waren ze rustig aan het zwemmen en lol aan het hebben kwamen ze natuurlijk een groep die een cursus deden tegen. Gelukkig konden die de lol er wel van inzien, maar ze zijn wel snel door gezwommen.

Gisteren zijn we naar een stille disco geweest. Dat was ook weer wat anders. Want met de ramadan moet alle muziek uit zijn tussen 10 en 12 uur 's avonds. Met een stille disco is de DJ niet verbonden met speakers, maar met koptelefoons. Resultaat: een groep mensen die danst op hetzelfde ritme maar zonder muziek (als je van buitenaf kijkt). Helemaal leuk is het als er dan mensen mee gaan zingen ;) Dit was echt zo grappig! En echt een heel goed idee. Iedereen zat een beetje in zichzelf te dansen maar je hebt wel dezelfde muziek als de rest. Dit gaf echt een hele bijzondere en leuke sfeer.

De sfeer op het eiland is sowieso goed. Iedereen is hier voor dezelfde reden, het is gemakkelijk mensen aan te spreken en iedereen zit in hetzelfde schuitje. Het is niet echt zo dat er heel veel verschil in accommodatie zit (wel prijsverschil) en het uitgaan is hier geregeld door het eiland. Er zijn namelijk maar 3 dagen dat je echt uit kunt gaan. Elke dag wordt georganiseerd door een andere bar. Dit betekent dat op woensdag het hele eiland in de Ierse pub zit.

En voor iedereen die zich er druk om maakt, ik betaal dit allemaal zelf. Ik hoorde van mama dat die vraag nog best vaak gesteld wordt. Nou, dit was jaren van voorbereiding, hard werken en veel sparen. Maken jullie je daar maar niet druk om! Ik zit nu alleen een klein beetje in de stress. Ik heb het geld namelijk wel, maar ik kan er niet bij, aangezien je nergens in Azie met je Nederlandse bankkaart kunt pinnen. En er zit een limiet op de creditcard ;) Help?! Maar hopelijk kan ik dat vandaag oplossen. Anders heb ik soort van een probleempje. Ik houd jullie op de hoogte.

Goed, de volgende keer dat ik van mij laat horen zal waarschijnlijk vanuit Jogjakarta zijn. Daar ben ik volgende week namelijk. Ja, ook al heb ik er geen zin in, het wordt toch tijd om iets anders te gaan doen en iets meer te gaan zien van Indonesie.

Groetjes en veel liefs vanuit Indonesie!